Już po raz czwarty nasza szkoła salezjańska zorganizowała obchody tej uroczystości na skalę całego powiatu, dlatego świętowanie było dostojne. Przybyli ważni, mili naszemu sercu, przedstawiciele urzędów, np. Starostwa, Powiatu, władz miasta, szanowani powszechnie kombatanci, delegacje szkół ze sztandarami, instytucje wojskowe, przedstawiciele związków patriotycznych, kler i zapewne wielu innych, którzy odpowiedzieli na zaproszenie i pragnęli wspólnie przeżyć te chwile. Obecni byli nasi, salezjańscy zwierzchnicy, rodzice oraz uczniowie, od klasy VII wzwyż.
Pierwsza część miała charakter niezwykle poważny i uroczysty. W szkolnym ogrodzie, przy „Dębie Pamięci” i Kamieniu „Inki” odbył się okolicznościowy apel, z modlitwą, zapaleniem zniczy ku czci poległych oraz złożeniem wieńców.
Kolejno – zaproszono wszystkich do budynku Szkół Salezjańskich.
Goście byli witani i adorowani przez harcerzy, następnie uczniowie kl. 7 /z widocznym hasłem „Chętnie pomagam”/ kierowali przybyłych w odpowiednie miejsca – do szatni, na salę gimnastyczną lub do zaimprowizowanej w sali nr 14 kawiarenki. Tam można było odpocząć chwilę przy herbacie i kawie, a także zająć czas, oglądając filmy archiwalne dokumentujące działalność "Żołnierzy Wyklętych" na Podlasiu. Przy drzwiach wejściowych do budynku czekali następni koledzy, gotowi odnieść potrzebującym, często starszym osobom, wierzchnią odzież do szatni. Budowały nas te zachowania i uczyły szacunku dla starszych na co dzień. Nauczyciele również witali gości i pomagali zgromadzonym. Prowadzili ich na miejsca siedzące, przeznaczone właśnie dla zaproszonych. Poczty sztandarowe ustawiły się wzdłuż dwóch dłuższych ścian sali gimnastycznej. Po zajęciu miejsc, konferansjerzy: Natalia i Karol /maturzyści/,z szacunkiem przywitali wszystkich i zapowiadali kolejne występy. Pierwszym ważnym wydarzeniem było odśpiewanie hymnu państwowego i wprowadzenie sztandaru Salezjańskiego Liceum .
Potem nadszedł czas na część artystyczną. Jako pierwsza wystąpiła nasza mała koleżanka Marysia z I klasy i zaśpiewała utwór pt, ,,Co to jest niepodległość?”. Jej przeuroczy występ wzruszył wszystkich, aż ciepło robiło się na sercu od jej słów. Uświadomiłyśmy sobie wówczas, że dziś patriotyzm to zwykłe sprawy, jak nauka, rodzina, praca… Nie zabrakło, także artystycznych recytacji. Nasi koledzy z klasy VII zadbali o to. Igor zaprezentował przejmujący wiersz ,,Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny”, odnoszący się do bezdomności, trudnych powojennych losów Niezłomnych. Natomiast Ola Tkaczyk przedstawiła piękny, prawdziwy w treści, utwór pt. ,,Inka”. Przypomniano w nim postawę tej dzielnej dziewczyny, ale i dylematy, jak to było, że ktoś potrafił zabić niewinną sanitariuszkę. Sądzimy, że słowa ,,/…/ Więc się zachowa tak, jak trzeba” na zawsze pozostaną w naszej pamięci i będą przypominały , że naprawdę mamy za co dziękować „Wyklętym”, za Wolną Ojczyznę..
Jako kolejni artyści, wystąpili członkowie, szkolnego zespołu ,,Kreska”, pod patronatem, naszego nauczyciela muzyki, Pana Jakuba Maguzy. Wszyscy byliśmy zachwyceni talentem śpiewaczek i instrumentalistów. Po tych występach, ks. Dyrektor Ryszard Woźniak został poproszony o wygłoszenie przemowy, w której powitał gości i zaprosił do wspólnego celebrowania tej ważnej dla nas, Polaków, uroczystości. Po przemowie nadszedł czas na listy. Wiadomość od Prezydenta Polski, Andrzeja Dudy, odczytał Pan Robert Gałązka, a list Pani Ciesielskiej,siostrzenicy Danuty Siedzikówny ,,Inki”, przeczytała Pani wicedyrektor Renata Bakuła. Z pewnością niejednemu z nas stanęła wtedy łezka w oku, gdyż autorka mówiła wprost do nas. Zobowiązywała do pamięci o „Wyklętych” i krzewienia prawdziwych wartości patriotycznych. Następnie, wcześniej wspomniani już konferansjerzy, przeczytali dalszą część tekstu i zapowiedzieli uczniów klasy VIII a, Gabrielę i Błażeja, którzy w imieniu Pani Elżbiety Oszako ze Związku Sybiraków przeczytali informację o życiu znanego jej zesłańca. Mężczyzna jest potomkiem osoby związanej z wileńskimi „Wyklętymi”. Wszystkich wzruszył los owej prześladowanej przez komunistów rodziny, zesłanej na Sybir. Trudy, które spotkały mężczyznę /wówczas małe dziecko/ podczas zsyłki, jak długotrwała podróż i mieszkanie w urągających warunkach, głód, choroby, a potem rozstania z bliskimi, gdy dzieci kierowano do ośrodków wychowawczych, do dziś są piętnem wyciśniętym na jego życiu. Pamiętajmy o nim w naszej codziennej modlitwie. Kolejnym punktem uroczystości był występ grupy teatralnej „Do Trzech Razy Sztuka”, złożonej z uczniów klasy drugiej SLO, pod kierownictwem Pani Diany Gajc-Piątkowskiej. Młodzi artyści zaprezentowali na scenie inscenizację II cz. „Dziadów” Adama Mickiewicza. Scenografia, charakteryzacje oraz gra aktorska zachwyciły wszystkich zgromadzonych, a aktorzy zostali nagrodzeni gromkimi brawami. Ten utwór o uniwersalnej wymowie etycznej wprost nawiązał do naszego święta. Pasterka i Widmo, udekorowani w barwy biało-czerwone, kojarzyli się odbiorcom z działalnością patriotyczną Polaków. Następnie konferansjerzy zapowiedzieli występ zespołu tanecznego „Ludowiaki” , który jest prowadzony przez Panie Danutę Graboś oraz Edytę Kuć. Dzieci zaprezentowały na scenie najpierw powolnego kujawiaka, zaś na finał – skocznego oberka. Profesjonalnie przygotowany występ wzbudził wiele pozytywnych emocji, a piękne stroje zachwyciły zebranych, co nagrodzono owacjami. Niesamowicie uświetniło to naszą uroczystość i pokazało, jak pięknie włączają się w swe patriotyczne zadania salezjańskie maluchy.
Po zakończeniu części artystycznej ponownie głos zabrał ks. dyrektor Ryszard Woźniak, który zaprosił do zabrania głosu przybyłych gości. Kilka osób, w tym Pan Widejko, będący najmłodszym, żyjącym do dziś „Żołnierzem Wyklętym”, podziękowali za zaproszenie, a także podzielili się swoimi wrażeniami i odczuciami. Na koniec ks. Dyrektor Ryszard Woźniak podziękował wszystkim gościom za uczestniczenie w tym doniosłym wydarzeniu, a nauczycielom i uczniom za zaangażowanie i przygotowanie uroczystości ” Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych”. Gospodarz miejsca zachęcił również do wpisywania się do kronik szkolnych, przy których dyżur pełniły uczennice z klasy VIII b szkoły podstawowej. Byłyśmy dumne, że wiele osób prywatnych oraz tych, które reprezentowały instytucje, utrwaliło swą obecność pamiątkowym wpisem. Następnie ks. dyrektor zaprosił gości na poczęstunek i refleksyjną rozmowę do kawiarenki przygotowanej na pierwszym piętrze.
Jesteśmy przekonane, że tegoroczna uroczystość zachwyciła wszystkich zebranych, zarówno młodszych, jak i starszych. Skupienie na sali mogło bowiem o tym świadczyć. Warto celebrować chwile upamiętniające tych, którym zawdzięczamy naszą niepodległość, naszą wolną Polskę.