Czym jest teza interpretacyjna? Jak ją uzasadnić? Kim jest podmiot liryczny? Jak został wykreowany? Do kogo się zwraca? Jaki jest nastrój utworu? Jaki związek ma tytuł utworu z jego tematem? Jakie środki stylistyczne wykorzystywali poeci barokowi? Jaka jest ich funkcja? Jaki jest zamysł kompozycyjny wiersza? Czym jest kontekst interpretacyjny? Jak funkcjonuje motyw vanitas w literaturze i sztuce baroku?

Nasi licealiści szukali odpowiedzi na te pytania, analizując i interpretując wiersze Daniela Naborowskiego, który reprezentuje intelektualny nurt poezji barokowej – manieryzm. Odkrywali przejawy fascynacji poety przemijalnością życia, kondycją człowieka, jego kruchym istnieniem. Aby lepiej nazwać, zobrazować i zrozumieć ulotność egzystencji zgromadzili wiele rekwizytów, np. klepsydrę, flet, nuty, czaszkę, bańki mydlane, świecę - literackie i plastyczne motywy vanitatywne wyraźnie obecne w poezji barokowej." Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt - żywot ludzki słynie”. Odczytywali ważne symbole, wyszukiwali w tekście antytezy, paradoksy, instrumentację głoskową i wyjaśniali, w jakim celu mistrz poetyckiej syntezy je zastosował. Młodzi badacze literatury w pełni wykorzystali czas spędzony w laboratorium analizy wiersza.

Serdecznie dziękuję wszystkim drugoklasistom za entuzjazm włożony w przygotowanie zajęć.
W. Augustyniak