Ta szczególna forma rozmowy, zapożyczona od jednego z największych uniwersytetów na świecie, wiąże się z określonym ceremoniałem. By wypełnić jego ogólny zarys, wynikiem wspólnej pracy i obserwacji aktualnych wydarzeń społeczno-politycznych postawiliśmy neutralną tezę: “Czy można poprawić stosunki polsko-izraelskie”. Na to pytanie starały się odpowiedzieć dwa czteroosobowe zespoły. Po stronie propozycji: Artur Milewski, Maciej Muszyński, Tomasz Tkacz oraz, zgodnie z ustalonym regulaminem, mający szczególne kompetencje, lider: Tomasz Bańburski. Stronnictwo opozycji reprezentowali: Anna Rosik, Piotr Mikiel, Mateusz Zagórski i lider Karol Rogala. Zapewniając niepodważalność werdyktu, powołano neutralną komisję w składzie: p. Renata Bakuła - przewodnicząca, p. Jadwiga Wiktorowicz, p. Marlena Rozbicka, p. Beata Wąsowska, p. Anna Sumińska, p. Janina Kożuchowska, p. Piotr Bartosiak. Do zadań członków jury należała merytoryczna i techniczna ocena poszczególnych wypowiedzi oraz wyłonienie w głosowaniu zwycięskiego ugrupowania. Nad przebiegiem debaty czuwał prowadzący, w randze marszałka : Maciej Jarzębski, mający wyłączne prawo do sankcjonowania debatujących. Rozmawiający, w swych trzyminutowych wystąpieniach wysuwali własną argumentację oraz formułowali pytania do strony przeciwnej. Rozważając zagadnienie stosunków polsko- izraelskich, uczestnicy dyskusji sięgali do wspólnej historii, począwszy od 1264 roku - czyli statutów kaliskich regulujących statut mieszkańców żydowskich na terenie Wielkopolski, rozszerzonych za czasów panowania króla Kazimierza Wielkiego, na terytorium całego państwa. Przywołano też fakty dotyczące historii najnowszej : II wojny światowej oraz stosunków po 1948 roku, kiedy powstało pełnoprawne państwo Izrael. Dyskusja dotyczyła również spraw społecznych. Uczestnicy podejmowali problem istniejących stereotypów przypisywanych sobie wzajemnie przez obydwa społeczeństwa. Wpływają one na kontakty dyplomatyczne najwyższego szczebla. Nie mogło także zabraknąć treści ekonomicznych. Debatujący rozważali wagę powiązań gospodarczych. Dyskutanci zwrócili uwagę na kupno przez Polskę najnowszych technologii, ujemne saldo w handlu z Izraelem oraz bardzo zmienny, uzależniony od wielkości przetargów obrót. Po wyczerpaniu regulaminowych wystąpień, przyszła pora na pytania ze strony komisji. Liderzy zostali zobligowani do wygłoszenia opinii na temat współpracy dotyczącej wymiany młodzieży polsko- izraelskiej i postrzegania Polski przez młodych żydów Po części oficjalnej nastąpiła utajniona narada komisji, która ustaliła zwycięzcę. W walce na argumenty lepsza okazała się strona opozycji
W końcowym wystąpieniu ks. dyr. Ryszard Woźniak, podkreślił wagę merytorycznej dyskusji, która powinna, a niestety nie charakteryzuje współczesnej debaty społeczno-politycznej. Pomimo braku wcześniejszego doświadczenia, wydarzenie zakończyło się sukcesem. Wszyscy mamy nadzieję, iż debaty oksfordzkie na stałe zagoszczą w kalendarium salezjańskiej placówki.