W ostatni czwartek miał odbyć się sprawdzian z działu ,,Pochodne węglowodorów”. Na samą myśl nogi ugięły się nam ze strachu, a co dopiero mówić o pisaniu jakiegokolwiek testu. Już w środę trwały burzliwe dyskusje, co zrobić , aby ten „kataklizm” odwlec. Padały różne propozycje. Wybraliśmy najlepszą. Gdy tylko w czwartek w szkole pojawiła się p. Teresa Baranowska, delegacja klasowa udała się z oczywistą prośbą przesunięcia sprawdzianu, jednak Pani nie dała się przekonać. Ciężko było przekazać tę straszną wiadomość całej klasie. Padały różne sformułowania m.in. ,,nadeszła godzina mojej zagłady' czy ,,uczeń bez pałki to jak żołnierz bez karabinu' , czyli śmiech przez łzy . Pocieszaliśmy się, jak tylko umieliśmy. Pod salą nr 11 można było zaobserwować uczniów 2LO z książkami w ręku, ciągle powtarzających materiał. Dzwonek wywołał niemal zawał serca, no ale cóż- do odważnych świat należy. Pani Baranowska, która zmierzała w stronę klasy, miała bardzo groźną minę, nikt nie podejrzewał, co zaraz się wydarzy. ,,Oho, szykuje sie fajny sprawdzian' - tak pomyślało zapewne ¾ uczniów naszej klasy. Weszliśmy do sali, każdy ,zadowolony' wyciągnął kartkę i czekał na nadchodzący sprawdzian. Jeszcze próbowaliśmy negocjować, ale nasza Pani jest przecież stanowczą kobietą. Pierwsze polecenie brzmiało następująco ,,Napiszę podanie o przesunięcie sprawdzianu' - macie 5minut - powiedziała Pani. Na twarzach ,mat - fizyków i humanów' pojawił się uśmiech, a przede wszystkim ulga. Każdy szybko wziął się do pracy i wymyślał różne powody dla których warto przełożyć sprawdzian. Następnie Pani zebrała nasze prace i zaczęła je czytać. Padały najróżniejsze argumenty, obietnice a nawet próba przekonania komplementami. Całe szczęście, że nasze podania zostały rozpatrzone pozytywnie, ustaliliśmy nowy termin klasówki (trzymajcie za nas kciuki) i ucieszyliśmy się , że jeszcze nie czas na pałkę z chemii.
A do wtorku każdy się nauczy i dostanie dobrą ocenę. DZIĘKUJEMY!