Niby dzień jak co dzień, ale nie dla klasy pierwszej. My tego dnia świętowaliśmy i wspominaliśmy św. Dominika Savio, naszego patrona.
Uroczystość rozpoczęliśmy Mszą Świętą odprawioną przez naszego gościa – księdza profesora Stanisława Szmidta. Na początku dzieci dostały po obrazku św. Dominika, żeby mogły popatrzeć na niego. Potem samodzielnie czytały i śpiewały teksty liturgiczne.
Ksiądz wygłosił kazanie w radosny i ciekawy sposób, opowiedział dzieciom o Afryce i Dominiku Savio. Patrzyły na niego jak w obraz, zasypywały pytaniami i byłam dumna z tego, że wykazały się znajomością szczegółów z życia świętego.
Po Mszy św. przyjęliśmy gości w naszej sali lekcyjnej.Dzieci czytały dosyć trudne teksty, recytowały wiersze, śpiewały piosenki. Przygotowaliśmy też krótkie przedstawienie pt.„ Święty od kołysek” o cudzie, jaki był udziałem naszego patrona.
Ksiądz profesor dostał od milusińskich bukiet kwiatów z bibuły i wiersze z życzeniami imieninowymi.
„Ten bukiecik to prezencik
i choć nie jest doskonały
to go nasze małe ręce wykonały.
Mimo, że z papieru kwiat
to przeżyje wiele lat.
Przywoła wspomnienia
naszego spotkania
i wiele radości
z świętowania dnia giganta miłości.
Każdy kwiat to imię dzieciny
z salezjańskiej klasowej rodziny.”

Potem były prezenty od gościa np. małe co nieco, obrazki, pocztówki. Wariactwem było przymierzanie ciuchów misyjnych: kimon, masek, czapek. Mogliśmy zobaczyć wszelakie różności z całego świata, które przywiózł ksiądz Stanisław.
Dzieci zapamiętają to na długo, a może na całe życie. Tak jak słowa naszego gościa „ One są szczęśliwe, a ja jeszcze bardziej. Widać św. Dominik zadziałał”
Mamy przygotowały słodki poczęstunek i jak zwykle, towarzyszyły nam i pomagały.
Bardzo dziękujemy ks. Stanisławowi za to, że był z nami, modlił się i radował.
Pierwszoklasiści spisali się na medal. Jestem z nich dumna.
Dziękujemy wszystkim, którzy nam tego dnia pomagali i byli z nami.