Pod koniec Mszy św. kapłan wypowiada następujące słowa: " Za przyczyną Bogarodzicy prośmy wszechmogącego Boga, aby temu ziarnu dał moc obfitego plonu, a nam cierpliwą ufność w Jego ojcowską Opatrzność" .
Po chwili milczenia wypowiada modlitwę błogosławieństwa: " Boże, Ty sprawiasz, że wszelkie nasiona wpadłszy w ziemię obumierają, aby wydać plon... Prosimy Cię, pobłogosław te ziarna zbóż i inne nasiona. Zachowaj je przed gradem, powodzią, suszą i wszelką szkodą, a ziemię użyźnij rosą z nieba, aby rośliny z nich wyrosłe wydały obfity plon".
Poświęcone w dniu Narodzenia Maryi ziarno zostanie niedługo wrzucone w świeżo zaoraną ziemię. Jeszcze przed nadejściem zimy uraduje nasze oczy zielenią. Latem zaszumi bogatym w kłosy łanem. Wczesną jesienią wyda obfity plon. Dawniej w tym dniu spoglądano w niebo. Rolnicy żegnając odlatujące jaskółki, mówili: "Najświętsza Panna się rodzi, jaskółka odchodzi". Przepowiadali też pogodę na dalsze dni: "W Narodzenie Panny Maryi pogodnie ­ będzie tak przez trzy tygodnie".