W poniedziałek 17 stycznia 2011r udaliśmy się do teatru, aby obejrzeć spektakl dyplomowy studentów warszawskiej Akademii Teatralnej( w tym jednego z naszych absolwentów). Przygotowali komedię Szekspira pod tytułem "Stracone zachody miłości”. Wszystko było idealnie dopracowane. Nawet podczas przerwy artyści zabawiali widownię. Przedstawienie trwało około dwie godziny. Było interesujące, wesołe, ale zarazem bardzo realistyczne. Po przedstawieniu aktor - nasz starszy kolega – spotkał się z nami i powiedział kilka słów o spektaklu i scenie Collegium Nobilium. Zaprosił nas na następne przedstawienie za miesiąc. Obiecał, że wpadnie do szkoły na zajęcia artystyczne i da nam dobre rady, jak rozwijać zainteresowania .
Byłam bardzo zadowolona, trochę zaskoczona. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, że można tak wiele emocji pokazać na scenie .Teatr łączy ludzi, wyłania talenty i uwrażliwia na innych .
Sztukę oglądałam z wielkim zainteresowaniem. Dzięki wspaniałej grze aktorów, każde ich słowo było wyraziste, wypowiedziane z uczuciem, mimika twarzy wyraźna i luźna. Moją uwagę zwróciły też kostiumy idealnie dopasowane do akcji oraz dekoracja skromna, lecz czytelna.

Natomiast w środę - 19 stycznia 2011 roku w Miejskim Domu Kultury obejrzeliśmy "Dziady " cz. II Adama Mickiewicza.
Przedstawienie było bardzo interesujące. Aktorzy ruchem, mimiką twarzy i słowem zmuszali do skupienia. Artystów nie było wielu, zmieniali stroje i grali nawet po cztery role. Dekoracja skromna, ale bardzo czytelna. Pięknie pokazano palenie kadzi, wódki i wianka.
Sztuka bardzo mi się podobała. Znam tekst Mickiewicza ,omawialiśmy go na lekcjach języka polskiego ,a i tak przedstawienie oglądałam z wielkim zainteresowaniem. Urzeczona grą aktorów, doceniłam ich wysiłek w tak trudnych warunkach scenicznych, wsłuchiwałam się w słowa tekstu, jakbym pierwszy raz je słyszała.
To było niesamowite wrażenie.