Rywalizacja była ogromna, a wyniki nieoczekiwane.
W kategorii klas I gimnazjum zwyciężyła grupa w składzie: Bartosz Kosobudzki i Jaś Sowa z wynikiem 180 punktów karnych , miejsce drugie przypadło(194 punkty karne) Maciejowi Dawidowi i Karolowi Brzezińskiemu, na trzecim miejscu uplasowały się dziewczęta z wynikiem 210 punktów karnych, Weronika & Weronika, Kowalczyk i Parol, tuż za podium, ale z dobrym wynikiem punktowym bo 219 punktów karnych zameldowały się grupy mieszane - trzecia z Weronik, Rybińska, oraz Tomasz Bańburski i Michał Mulik.
W klasie drugiej najmniej punktów karnych 125 zgromadziły Marta Waśniowska z Dorotą Nalazek, na drugim miejscu zameldowała się grupa mieszana z wynikiem 185 punktów karnych w składzie: Maja Wachnicka, Daria Dąbrowska z Krzyśkiem Brąblikiem, najniższy stopień podium przypadł w udziale z wynikiem 270 punktów karnych teamowi Kasia Makowiecka, Maciej Małetka, Artur Kłosiński.
Wszystkim uczestnikom gratulujemy i życzymy szczęścia i wytrzymałości w wiosennej edycji.
Nauczyciele wychowania fizycznego.
1. Historia biegów na orientację.
Bieg na orientację (BnO, ang. foot orienteering) – olimpijska dyscyplina sportowa (choć niewpisana do programu igrzysk olimpijskich). Historia biegu na orientację (BnO) jest tak długa, jak historia nowożytnych Igrzysk Olimpijskich. Niedawno mieliśmy okazję świętować 100-lecie istnienia tej pięknej dyscypliny sportu. Czy można powiedzieć, że BnO jest dyscypliną dobrze znaną i popularną na całym świecie? Na pewno nie. W Międzynarodowej Federacji BnO (International Orienteering Federation IIOF) jest zrzeszonych blisko 70 krajów (jest to sport uczestnika) sprawiają, że w Polsce bieg na orientację nie należny do sportów powszechnie znanych. Tymczasem jedni z miłośników tego „leśnego sportu” narzekają na zbyt małe zainteresowanie mediów biegiem na orientację, inni zaś są zwolennikami, by sport ten pozostał w „cieniu”, z dala od dewiacji współczesnego sportu wyczynowego, afer dopingowych, wielkich pieniędzy i zwyciężania za wszelką cenę. BnO wciąż się rozwija, dochodzą jego nowe odmiany i poszerza się grono państw walczących o mistrzowskie medale (kiedyś sięgali po nie tylko Skandynawowie). W Polsce organem kierującym działaniami związanymi z orientacją sportową jest Polski Związek Orientacji Sportowej (PZOS).
2. Charakterystyka dyscypliny
Bieg na orientację (BnO) jest dyscypliną sportową o charakterze wytrzymałościowym. Zadaniem zawodnika jest odnalezienie w terenie określonej liczby punktów kontrolnych (PK), zaznaczonych na mapie, w jak najkrótszym czasie. Wybór wariantu, czyli drogi pomiędzy kolejnymi punktami, pozostaje w gestii zawodnika. Bieg na orientację powinien być rozgrywany w terenie w większej części zalesionym i na takiej mapie, by zarówno fizyczne, jak i orientacyjne zdolności zawodnika decydowały o sukcesie. Położenie startu, punktów kontrolnych i mety powinno jednoznacznie wynikać z treści mapy, a odnalezienie punktów kontrolnych w terenie powinno być możliwe tylko za jej pomocą. Warunkiem sklasyfikowania uczestnika zawodów jest potwierdzenie w zadanej kolejności wszystkich punktów kontrolnych. Sprawdzanie obecności na danym punkcie kontrolnym odbywa się standardowo za pomocą karty startowej, ale coraz częściej informacja ta jest zapisywana na specjalnym chipie. Zawodnicy startują do biegu najczęściej w odstępie czasowym 1-3 minut, zazwyczaj indywidualnie. Czasem dla zwiększenia atrakcyjności w sporcie amatorskim dopuszcza się startowanie zespołowe, według wcześniej ustalonej kolejności. W momencie startu otrzymują mapy, wykonane przeważnie w skali 1: 15 000 lub 1: 10 000, a w biegu sprinterskim przeważnie w skali 1:5000.
Źródła: http://www.napieraj.pl, http://pl.wikipedia.org/wiki/Bieg_na_orientacj,