Ochotnico! Ojczyzno moja,
Ty jesteś jak zdrowie,
ile Cię trzeba ceni, ten tylko się dowie,
kto Cię stracił.
Przyjechaliśmy Ku Tobie, nabrać
sił i chęci do dalszej nauki,
a już wyjeżdżać pora do Mińska,
wrócimy z samego wieczora.
Wdzięki Twe powabne sławić dzisiaj chcemy
Wspomnienia, przeżycia więc opisujemy:

Dnia pierwszego po przejeździe szybkim,
równie szybkie spanie, by nabrać ochoty,
na długie hasanie.

Dnia drugiego cały dzień jeżdżenia,
Postępy szybkie, narty rącze jak jelenie.

Dnia trzeciego kulig wrażeń nam dostarczył moc.
Dziesiątka koni pomknęła w rozgwieżdżoną noc.

Dnia czwartego słoneczna pogoda,
na siedzenie w karczmie czasu było szkoda.
Każdy śmiga, na czym umie,
prezentując siebie dumnie.
Wieczorem ognisko żarem nas witało,
pyszności wspaniałe, że było nam mało.
Bigos, kwaśnica, kiełbasa, kaszanka,
było nam miło do samego ranka.

Dnia piątego niektórzy już padli.
Zakwasy, siniaki, kondycja siadła,
na szczęście nie wszystkim, a humor nikomu.
Żarty, zabawy na stoku wciąż trwały.
Narty do przodu wciąż rwały i rwały!
Rodzice stękają, dzieciaki się cieszą,
wciąż ponaglają i rodziców po stoku ganiają!

Dnia szóstego Olimpiady czas!
Wziął w niej udział każdy z nas.
Konkursów bez liku, wybrańców las,
Ks. Dyrektora nagród czas!

Siódmego dnia nastał kres naszych wrażeń, a głowy nasze pełne marzeń.
By czas ten znowu za rok powrócił,
pełen radości, znów w nas zagościł.
Wszyscy szczęśliwi i uśmiechnięci,
wrócili do domu pełni chęci.
Czas nauki zacząć, czas skończy swawole.
Za dwa dni na serio pomyślimy o szkole.
Kolegom opowiedzieć przygody, rodzicom wrażenia.
W szkole błysnąć wiedzą, mieć nowe marzenia.

Ks. Ryszardowi i orszakowi Jego,
z serca dziękujemy za to przednie dzieło :)
Niech gloria chwały na nich spłynie,
a nasza wdzięczność nigdy nie minie.

Cośmy widzieli to i napisali,
fotografie u spodu także żeśmy dali.
By te wspomnienia przetrwały lotny czas,
i zachęcały na następny raz :)